Voor haar ben ik leuk gezelschap en therapie in de vorm van stimulatie van haar geest.
Ze heeft flink last van haar vorderende Alzheimer ze is het ene moment glashelder en het volgende moment bijna alles kwijt.
Het gekke is ze kent dit bos van haver tot gort en ondanks haar `handicap `voel ik me geheel veilig bij haar en twijfel er geen seconde aan dat ze me weer terug leidt .
De vraag is dan ook wie begeleid wie nou eigenlijk , want in a way is ook zij voor mij Therapie .
Samen snijden we ieder onderwerp aan die in ons opkomt , en ja veel ervan is ze de volgende keer kwijt maar er blijven ook stukjes van hangen.
Alsof Alzheimer selectief is in wat het wil doen vergeten en wat niet ???
M,n cliënte noemt onze wandelingen in het bos haar ultieme manier van meditatie , en ik , Ik ben het roerend met haar eens !!
